1992 Yılı başlarında Yargıtay'dan bir karar geldi.Kararda;bizim çocukluğumuzdan bu yana Musevi mezarlığı olarak bilinen alanın,Çanakkale Belediyesi adına kaydedildiği yazıyordu ve karar kesindi. Davadan benim haberim olmadığı gibi çalışan personelin bile ayrıntılı haberi yoktu...Sanırım davanın 40 yıla varan bir süreci vardı...Mezarlık alanında;eskiden kalma az sayıda mezar taşı vardı ve yer 1975 yılı İmar Planında yeşil alan olarak belirlenmişti.Yaptığımız araştırmada öğrendik ki,buradaki mezarlar yıllarca önce yeni mezarlığa taşınmıştı.Burasını tekrar musevi mezarlığı yapama,her hangi bir kuruma (Musevi Cemaatine) devretme olanağı yasal olarak yoktu.İnancımız,değerlerimiz;insanların kutsallarına saygı duymayı gerektiriyordu...Bu anlayış ile 500 Dostluk Vakfında tanıdığım bazı dostlarımı arayarak; inanç ve değerlere saygı çerçevesinde,Musevilerin dini değerlerini yansıtacak simgesel fikir ve öneriler konusunda yardımcı olmalarını istedim.Proje ve yapım masraflarını Belediye olarak karşılayacağımızı ilettim.Bunu da bir yazı ile Vakfa resmen ilettim.Bu başvurum,Sayın Yılmaz Benadrete'ye iletilmiş. Sayın Benadrete ile bu şekilde tanıştık.Çanakkale'de değişik dış nedenler yüzünden sahip çıkamadığımız musevilerimizle yeniden kaynaşmak,kentteki anılarını korumak için çalışmalar yürütmeye başladık....
Dostluk parkı projesi OLAY GAZETESİ 21.02.1992
Özay engizisyon mahkemelerini mahkum etti OLAY 21.02.1992
500.DOSTLUK VAKFINA GÖNDERİLEN DOSYA
17.09.1992 YILMAZ BENADRETE'den MEKTUP
14.10.1992 YILMAZ BENADRETE'den GELEN FAX
...VE BİR ŞİİR;
28.KASIM.1992 'de ÇANAKKALE BELEDİYESİ OLARAK VERDİĞİMİZ BİR KOKTEYLDE,İSTANBUL'da YAŞAYAN ÇANAKKALE'li MUSEVİ DOSTLARIMIZALA BULUŞTUK.
BASINDAN;
Çanakkale'liler toplandı (ŞALOM 02.12.1992)
Çanakkale ve Çankkale'liler (Berta Bensussen Brudo-ŞALOM 09.12.1992)
Çanakkale gecesi İstanbul basınında (Burası ÇANAKKALE 17.12.1992)
